Een stad, drie rooikoppe, sewe dae
via Uittreksel: Een stad, drie rooikoppe, sewe dae | Maroela Media.
ʼn Dowwe slag tref die kar, so hard dat die sleutels skoon uit my hand ruk. Wat de…?
Nog ʼn slag. Hard en sag terselfdertyd, die geluid te gedemp vir die geweld van die impak. Pffutt.
En toe sien ek hom: ʼn groot man met reusebakore, so paar treë van die kar af. Wat met ʼn vuurwapen in sy hand na ons toe mik, en toe koel en kalm die derde skoot skiet.
Pffutt.
Ek weet nie wat toe gebeur het nie.
Mense sê dit altyd in die flieks, en dan dink jy hulle praat nonsens. Maar ek kan regtig nie vir jou sê presies hoe die volgende paar minute verloop het nie. Ek onthou dat die kar geruk het, weer, en toe weer. Ek het glas hoor spat en iemand het geskree. Hoog en histeries en aanhoudend. Op ʼn manier moes ek die sleutels in die hande gekry het, want toe ek weer sien, was ek besig om weg te jaag. Daar was swart rook soos die kar se wiele gespin het. Alles was baie stil, behalwe vir die bande wat skreeu, en die vrou wat gil, en daai dowwe slae. Die reuk van rubber was baie sterk. Rubber en nog iets anders.
Pffutt. Pffutt. Pffutt.
Ek dink ek was miskien die vrou wat so geskree het.
Instink is ʼn snaakse ding. Want toe ek weer sien, is ek alreeds op De Waal Drive, my gedagtes gefokus op net een ding. Ek moet huis toe. Ek wil lewe. Asseblief tog, ek wil lewe.
Ek kyk net voor my. Ek dink nie. Ek trap net daai petrol so hard as ek kan. Dit is baie belangrik dat ek nou net op die pad voor my fokus. Ek dink aan niks anders nie. Ek ry net.
Dis soos ʼn droom. Is dit ʼn droom?
Ek ry Heleen se kar teen 120 kilometer per uur om die draaie en ek sukkel om te sien, want daar’s trane in my oë. Dit neem my ʼn rukkie om te besef dis omdat die wind so in my geisg waai, want meeste van die kar se vensters is uitgeskiet. Of miskien is dit omdat ek so huil. Ek ry bietjie stadiger; probeer die geluide, wat ek nou seker is uit my eie keel kom, bedwing. Ek probeer asemhaal. Ek wil lewe.
Dis eers toe ek die gerusstellende, konkrete vieslikheid van Gardens-sentrum voor my sien dat ʼn mate van helderheid terugkeer.
Ek is lewendig. Ek het oorleef.
By die robot kyk ek af na my lyf, net om seker te maak. Daar is ʼn groot rooi kol op my wit T-hemp. Vir ʼn oomblik kan ek net daarna staar. Ek voel geen pyn nie. My vingers voel-voel aan my maag. Dit is nie seer nie. Is iets seer? Ek voel nie pyn nie.
En toe weet ek.
Lees verder hier.
André Beukes is an EU Management Consultant to international companies doing business in Europe. He provides clients with practical business support that makes a real difference doing business in the EU. “Put simply, I am here to help you meet your challenges. I believe in the importance of doing things correctly, meaning risks are reduced and problems are avoided.”
Recent Comments